به گزارش پاتاق نیوز، افراط برخی حوزویان در طب اسلامی و حادثه کتاب سوزی در قم، امکان ظهور طب متناسب با اندیشه اسلامی را بیش از پیش تضعیف کرده است. اکنون باید این پرسش را دوباره مطرح کرد که آیا پزشکی هم مانند علوم انسانی نیازی به تحول مبنایی دارد؟
رئیس مرکز علوم انسانی اسلامی که پاسخ منفی داده است! حجت‌الاسلام رضا غلامی، رئیس مرکز پژوهش‌های علوم انسانیِ اسلامی صدرا گفته است وجود طب اسلامی به مثابه یک علم منسجم محل تردید است و به نظر اینجانب اصولاً طب از قلمرو دین خارج است. به بیان دیگر، اسلام در مقام تأسیس دانشی در این عرصه نیست و روایاتی که در این زمینه وجود دارد بر فرض اعتبار، و امکان دست‌یابی به فهم درست از آنها، تشکیل دهنده یک دانش کامل و نظام مند نیستند، البته در این بین، روایات صحیحی هم وجود دارد که توصیه‌های تعیین کننده‌ای را درباره سلامت انسان ارائه می‌دهند که حتماً قابل بهره‌گیری است.
وی با وجود تأیید توانایی های طب سنتی گفته است: طب جدید طب عقلانی و کاملاً مورد تأیید اسلام است و خدمات بی نظیری به بشریت کرده است. اگر در پزشکی جدید عیوبی وجود دارد، این عیوب باید با نقاط قوت و مزایای آن مقایسه شود. علاوه بر این، نباید نقش نظام سرمایه داری در شکل‌گیری
یا تشدید این عیوب را نادیده گرفت.
البته حجت الاسلام خسروپناه در رویکردی متفاوت ضمن جریان شناسی طب گفته است: علوم پزشکی و سلامت به شدت متأثر از نوع انسان شناسی و ساحت‌های مختلف انسان است که اختلاف در آن باعث تمایز در نظریه‌های می‌شود و به همین جهت، تفاوت نظریه پرستاری با رویکرد پوزیتیویستی و رویکرد اگزیستانسیالیستی آشکار می‌گردد. پس انسان‌شناسی اسلامی در حوزه سلامت باید از سوی حوزه علمیه تاکید قرار گیرد.
دکتر داوری پیش از این گفته بود: دیروز پزشکی، انسانی را می‌شناخت که نسخه‌ی کوچک عالم بود و اکنون با مطالعات بالینی و تشریحی و آسیب‌شناختی و تکنولوژیک، انسانی را می‌شناسد و می‌شناساند که در میدان پژوهش علوم انسانی، به عنوان مأمور تغییر جهان ظاهر می‌شود.
او با تحقیق در تاریخ به این نتیجه رسیده که در جهان قدیم، پزشکان سلامت را هماهنگی طبیعی در وجود آدمی یا هماهنگی با طبیعت و طبیعی بودن و تعادل مزاج می‌دانستند؛ در نتیجه مداوا و شفا هم بازگرداندن و بازگشت بیمار به وضع طبیعی بود. اما در دوره‌ی جدید، پزشک از طبیعت انسان و انسان طبیعی چشم برداشته و به انسان عادی و نرمال و سالم نظر دارد… و با تردید و دشواری مثال انسان سالم را در شرایط تاریخی حیات می‌جوید… در طب قدیم در حقیقت بیماری چیزی نبود که پزشک با آن مقابله کند و بر آن غالب آید زیرا بیماری امری عدمی بود.
بر این اساس رئیس فرهنگستان علوم معتقد است: برنامه‌ی بهداشت و سلامت و درمان و آموزش و پرورش و پژوهش باید با توجه به این اختلاف‌ها تدوین شود (مجله سوره اندیشه، شماره۶۶و۶۷).
به نظر می رسد افراط نباید ما را به تفریط بکشاند. هنوز پرونده تحول در طب را باید باز نگه داشت…